اينترنت اشياء (IOT) در حال تبديل شدن به يك موضوع داغ در سطح جامعه شده است و شايد شما هم بارها در سطح جامعه آن را شنيده باشيد مفهومي كه نه تنها بر نحوه زندگي ما بلكه بر نحوه كار و حتي شهر ما نيز تأثيرگذار است. اما اينترنت اشيا يا اينترنت چيزها دقيقاً چيست و چه تأثيري بر زندگي شما دارد؟
كاربران اينترنت ارسال ايميل ، خريد اينترنتي و بسياري از اين قيبل كارها توسط آن انجام مي دهند. سهولت دسترسي مردم به اينترنت و افزايش بي سابقه دستگاه ها و اشيا با پشتيباني از حسگرها و قابليت اتصال به اينترنت و بهره بردن از توانايي به اشتراك گذاري داده ها و همچنين نفوذ افسار گريخته تلفن هاي هوشمند ، همه خبر از يك “سونامي” توسط اينترنت اشيا مي دهند.
سهولت در زندگي، كاهش هزينه ها، ايجاد فرصت هاي جديد ، بازدهي بيشتر ، كاهش مصرف انرژي و بهره وري بيشتر آن و كاهش آلودگي ها همگي از تأثيرات مثبت اينترنت اشيا است.
اصطلاح اينترنت اشيا توسط كوين اشتوين از پراكتر و گمبل، بعد مركز دانشگاه MIT’s Auto-ID در سال ۱۹۹۹ ابداع شد.
اينترنت اشيا ديدگاهي نوين در صنعت فناوري اطلاعات است كه تمامي مفاهيم فني، اجتماعي و اقتصادي را شامل مي شود. در اين ديدگاه محصولات، كالاهاي مصرفي، خودروها و كاميون‌ها، تجهيزات صنعتي و صنايع (برق، تلفن و …)، حسگرها و ديگر مؤلفه‌ها؛ هر روزه توسط اتصالات اينترنتي و همچنين قابليت‌هاي قدرتمند تحليلي داده‌ها با يكديگر تركيب شده‌اند تا نحوه كاركرد و زندگي ما را دگرگون كنند
اينترنت اشيا ممكن است به‌عنوان يك شبكه از عناصر فيزيكي كه توسط موارد زير فعال مي‌گردد، در نظر گرفته شود:
- حسگرها: جهت جمع آوري اطلاعات
- شناسه‌ها: براي شناسايي منبع داده (به‌عنوان‌مثال، حسگرها و دستگاه‌ها)
- نرم‌افزار: جهت تجزيه و تحليل داده‌ها
- اتصال به اينترنت: جهت برقراري ارتباط و اطلاع‌رساني.
نخستين شيء يا وسيله‌ي اينترنتي، يك دستگاه نوشابه‌ساز در دانشگاه كارنگي ملون ايالات متحده در اوايل دهه‌ي ۱۹۸۰ بود. در آن زمان، برنامه‌نويسان با استفاده از وب، مي‌توانستند وضعيت دستگاه را از دور بررسي كنند و عملكرد آن را زير نظر بگيرند.
اينترنت اشياء يا IOT از ارتباطات ماشين-به-ماشين (M2M)، يعني ماشين‌هايي كه از طريق يك شبكه و بدون تعامل انساني به يكديگر متصل هستند، تكامل يافته است. M2M به اتصال يك دستگاه به فضاي ابر، مديريت آن و گردآوري داده اشاره دارد.
اينترنت اشياء مزاياي زيادي را براي سازمان‌ها و كسب‌وكارها به‌همراه دارد.
به‌كمكِ IoT،سازمان‌ها مي‌توانند:
- بر فرايندهاي كلي كسب‌وكار خود نظارت كنند؛
- تجربه‌ي مشتري را بهبود بخشند؛
- در وقت و پول صرفه‌جويي كنند؛
- بهره‌وري كاركنان را افزايش دهند؛
- مدل‌هاي كسب‌وكار را ادغام و هماهنگ كنند؛
- تصميم‌هاي كسب‌وكاري بهتري اتخاذ كنند؛ و درنهايت درآمد بيشتري كسب كنند.
اينترنت اشياء، شركت‌ها را تشويق مي‌كند تا رويكرد‌هاي خود را نسبت به كسب‌وكار، صنعت و بازارشان بازنگري كنند و با بهره‌مندي از ابزارهايي مؤثر، راهبردهاي كسب‌وكارشان را بهبود بخشند.
آسان رايان همراهي مطمئن براي كسب و كار آنلاين شما
اينترنت اشياء (IOT) در حال تبديل شدن به يك موضوع داغ در سطح جامعه شده است و شايد شما هم بارها در سطح جامعه آن را شنيده باشيد مفهومي كه نه تنها بر نحوه زندگي ما بلكه بر نحوه كار و حتي شهر ما نيز تأثيرگذار است. اما اينترنت اشيا يا اينترنت چيزها دقيقاً چيست و چه تأثيري بر زندگي شما دارد؟
كاربران اينترنت ارسال ايميل ، خريد اينترنتي و بسياري از اين قيبل كارها توسط آن انجام مي دهند. سهولت دسترسي مردم به اينترنت و افزايش بي سابقه دستگاه ها و اشيا با پشتيباني از حسگرها و قابليت اتصال به اينترنت و بهره بردن از توانايي به اشتراك گذاري داده ها و همچنين نفوذ افسار گريخته تلفن هاي هوشمند ، همه خبر از يك “سونامي” توسط اينترنت اشيا مي دهند.
سهولت در زندگي، كاهش هزينه ها، ايجاد فرصت هاي جديد ، بازدهي بيشتر ، كاهش مصرف انرژي و بهره وري بيشتر آن و كاهش آلودگي ها همگي از تأثيرات مثبت اينترنت اشيا است.
اصطلاح اينترنت اشيا توسط كوين اشتوين از پراكتر و گمبل، بعد مركز دانشگاه MIT’s Auto-ID در سال ۱۹۹۹ ابداع شد.
اينترنت اشيا ديدگاهي نوين در صنعت فناوري اطلاعات است كه تمامي مفاهيم فني، اجتماعي و اقتصادي را شامل مي شود. در اين ديدگاه محصولات، كالاهاي مصرفي، خودروها و كاميون‌ها، تجهيزات صنعتي و صنايع (برق، تلفن و …)، حسگرها و ديگر مؤلفه‌ها؛ هر روزه توسط اتصالات اينترنتي و همچنين قابليت‌هاي قدرتمند تحليلي داده‌ها با يكديگر تركيب شده‌اند تا نحوه كاركرد و زندگي ما را دگرگون كنند
اينترنت اشيا ممكن است به‌عنوان يك شبكه از عناصر فيزيكي كه توسط موارد زير فعال مي‌گردد، در نظر گرفته شود:
- حسگرها: جهت جمع آوري اطلاعات
- شناسه‌ها: براي شناسايي منبع داده (به‌عنوان‌مثال، حسگرها و دستگاه‌ها)
- نرم‌افزار: جهت تجزيه و تحليل داده‌ها
- اتصال به اينترنت: جهت برقراري ارتباط و اطلاع‌رساني.
نخستين شيء يا وسيله‌ي اينترنتي، يك دستگاه نوشابه‌ساز در دانشگاه كارنگي ملون ايالات متحده در اوايل دهه‌ي ۱۹۸۰ بود. در آن زمان، برنامه‌نويسان با استفاده از وب، مي‌توانستند وضعيت دستگاه را از دور بررسي كنند و عملكرد آن را زير نظر بگيرند.
اينترنت اشياء يا IOT از ارتباطات ماشين-به-ماشين (M2M)، يعني ماشين‌هايي كه از طريق يك شبكه و بدون تعامل انساني به يكديگر متصل هستند، تكامل يافته است. M2M به اتصال يك دستگاه به فضاي ابر، مديريت آن و گردآوري داده اشاره دارد.
اينترنت اشياء مزاياي زيادي را براي سازمان‌ها و كسب‌وكارها به‌همراه دارد.
به‌كمكِ IoT،سازمان‌ها مي‌توانند:
- بر فرايندهاي كلي كسب‌وكار خود نظارت كنند؛
- تجربه‌ي مشتري را بهبود بخشند؛
- در وقت و پول صرفه‌جويي كنند؛
- بهره‌وري كاركنان را افزايش دهند؛
- مدل‌هاي كسب‌وكار را ادغام و هماهنگ كنند؛
- تصميم‌هاي كسب‌وكاري بهتري اتخاذ كنند؛ و درنهايت درآمد بيشتري كسب كنند.
اينترنت اشياء، شركت‌ها را تشويق مي‌كند تا رويكرد‌هاي خود را نسبت به كسب‌وكار، صنعت و بازارشان بازنگري كنند و با بهره‌مندي از ابزارهايي مؤثر، راهبردهاي كسب‌وكارشان را بهبود بخشند.
اينترنت اشياء چيست و چه مزايايي دارد؟